Δηλαδή έτσι θα πάει ως το τέλος της σεζόν αυτό το παραμύθι; Θα το υποστούμε και στο Μουντιάλ; Υπάρχει καμία ελπίδα να ξεφύγουμε και να συζητήσουμε και κάτι άλλο; Είναι κατανοητό πια. Ο Λιονέλ πουλάει, ΟΚ, το κατάλαβαν όλοι. Το κακό για ορισμένους είναι ότι δεν πουλάει επειδή τα έχει με μια διάσημη τραγουδιάρα. Δεν πουλάει επειδή είναι ομορφόπαιδο. Δεν πουλάει με τσιτάτα και χαζοδηλώσεις. Δεν πουλάει με ξενύχτια, με ξύδια. Μιλάει μόνο μέσα στο γήπεδο. Κάνει αυτό που ξέρει και φεύγει χαμογελαστός, για να επιστρέψει στο επόμενο ματς.Αυτό είναι που χαλάει τη μανέστρα. Μα είναι δυνατόν; Νέο παιδί, έχει κατακτήσει σχεδόν τα πάντα, να μην είναι λιγάκι ψώνιο; Τι επιμονή είναι αυτή να θέλει να παίξει μπάλα και να μην τον ενδιαφέρουν τα άλλα; Γιατί δεν γίνεται και αυτός σαν τους άλλους σταρ του καιρού μας, που τρέφουν το σύστημα και τους τρέφει και αυτό, μέχρι να τους ξεράσει και να αναζητήσει φρέσκια σάρκα για τα φλας και τις κάμερες;
Οπότε τι μας μένει, αν θέλουμε να βγάλουμε κάποιο κέρδος από τη λάμψη αυτού του ποδοσφαιριστή; Να αρχίσουν οι συγκρίσεις. Να βάζουμε άλλους να μιλούν για αυτόν, μπας και τσιμπήσει και απαντήσει σε καμιά μπαρούφα, από αυτές που κυκλοφορούν ...ελεύθερες στα μίντια της υφηλίου. Μια σειρά ανθρώπων, τις τελευταίες μέρες, εκφέρει άποψη πάνω στο μέγα θέμα: Είναι ο Μέσι ο καλύτερος ποδοσφαιριστής που είδε μέχρι σήμερα ο κόσμος;
Ενας από τους πολλούς που μπήκαν στον κόπο να μιλήσουν για αυτό το γεμάτο ουσία θέμα, ήταν και ο Πελέ. Για τον ποδοσφαιριστή Πελέ, δεν έχω να πω τίποτα, προφανώς υπήρξε ένας θρύλος για το παγκόσμιο ποδόσφαιρο και θα μνημονεύεται όσο υπάρχει ποδόσφαιρο. Εχω δει βίντεο από τη δράση του, έχω διαβάσει για αυτόν, αλλά δεν τον έχω παρακολουθήσει σε βάθος χρόνου, αγώνα με τον αγώνα, όπως τον Λίο, αφού όταν γεννήθηκα, είχε ήδη αποσυρθεί. Περίμενα όμως από έναν άνθρωπο που προφανώς δεν έχει τίποτα να αποδείξει, όπως ο Πελέ, μια πιο έξυπνη απάντηση από αυτή: «Πάντα κάνουν συγκρίσεις με μένα. Ομως λέω στους φίλους μου από την Αργεντινή να βρουν πρώτα ποιος είναι ο καλύτερος στη χώρα τους. Και αν αυτός φτάσει τα 1.000 γκολ στην καριέρα του, τότε μπορούμε να αρχίσουμε τη συζήτηση». Και συνέχισε: «Ο Μέσι είναι σπουδαίος ποδοσφαιριστής, παίζει καταπληκτικά στην Μπαρτσελόνα, αλλά δεν έχει καταφέρει να δείξει την αξία του στην εθνική Αργεντινής. Ισως σε αυτό το Μουντιάλ να το κάνει. Θα περιμένουμε να δούμε».
Σοβαρά; Να χαρώ εγώ κόμπλεξ και ανασφάλεια. Αν δηλαδή «δεν το κάνει» ο Μέσι, αν η Αργεντινή δεν πάρει το Μουντιάλ, τι αλλάζει ρε φίλε στην εξίσωση; Γιατί ο Μέσι πρέπει να αποδείξει κάτι παραπάνω από αυτά που βγάζει στο γήπεδο; Αλλά και εσύ ρε Εντσον Αράντες (και μερικά ονόματα ακόμα), απέδειξες τα πάντα στην καριέρα σου; Σου έχω ένα ερωτηματολόγιο:
Είναι αλήθεια ότι τα 1.000 αυτά γκολ μπήκαν κυρίως στο πρωτάθλημα Βραζιλίας; Το οποίο φυσικά δεν πλησιάζει ούτε κατά διάνοια τα ευρωπαϊκά, τότε που αγωνιζόσουν εσύ, αλλά και σήμερα.
Είναι αλήθεια ότι το ρεκόρ σου ισχυρίστηκε πρόσφατα ότι το έσπασε και ο Ρομάριο, αλλά δεν του το αναγνώρισαν οι ...εμπειρογνώμονες; Μήπως τελικά, έχει κάτι «μαγικό» το πρωτάθλημα Βραζιλίας, που τα ευρωπαϊκά δεν το έχουν;
Είναι αλήθεια ότι παρότι πολλές ευρωπαϊκές ομάδες σε ζήτησαν επιμόνως, δεν έφυγες από τη Βραζιλία; Γιατί εσύ ας πούμε δεν μπήκες στη διαδικασία να αποδείξεις ότι μπορούσες να είσαι το ίδιο καλός και στην Ιταλία ή την Ισπανία, σε ανεβασμένο επίπεδο δηλαδή, αλλά κράτησες τη σιγουριά της Βραζιλίας;
Λένε ότι αν έφευγες για Ευρώπη, θα έχανες, με τα τότε ισχύοντα, το δικαίωμα να παίζεις στη Σελεσάο. Είναι αλήθεια όμως ότι εκεί ο λόγος σου ήταν νόμος; Ο,τι επέβαλλες προπονητές, είχες λόγο στις κλήσεις παικτών και γενικά ήσουν πασάς και δερβέναγας; Οπότε γιατί να ξεβολευτείς και να χάσεις τα προνόμια;
Τι απαντάς σε εκείνους τους Βραζιλιάνους που λένε ότι ο μεγαλύτερος παίκτης που έβγαλε η χώρα του καφέ ήταν ο Γκαρίντσα; Γιατί, αντί να τα βρούνε οι Αργεντίνοι μεταξύ τους (μεταξύ Λίο και Ντιέγκο), να μην τα βρείτε πρώτα εσείς; Τυχερούλη, ο Γκαρίντσα δεν ζει πια για να σε αμφισβητήσει, αλλά η ιστορία πρόλαβε να γράψει ότι σε ένα Μουντιάλ στη Χιλή το 1962, όταν εσύ δεν μπορούσες να παίξεις, είχε κάνει απίστευτα πράγματα και η Βραζιλία αναδείχτηκε πρωταθλήτρια κόσμου. Ηταν άτυχος, δεν πρόλαβε να γίνει το ίδιο εμπορικός με εσένα.
Και τελοσπάντων, από έναν άνθρωπο που έχει παίξει ποδόσφαιρο, θα περίμενα μια απάντηση σε άλλο ύφος, πιο ποδοσφαιρική και όχι τόσο υπερφίαλη, ώστε να συντηρήσει μια χαζή κουβέντα, χωρίς ουσιαστικό αντικείμενο, που εξυπηρετεί μόνο αυτούς που θέλουν να κάνουν ντόρο. Θα περίμενα να πεις ότι στη γκάμα των κορυφαίων, είναι ηλίθιο να ψάχνεις τον «πιο κορυφαίο». Θα περίμενα να πεις ότι για την ανάδειξη του κορυφαίου παίκτη πρέπει να ληφθούν υπόψη πολλοί παράγοντες. Με πιο τρανό από όλους ότι το άθλημα εξελίσσεται και το σημερινό ποδόσφαιρο δεν έχει σχέση με την εποχή τη δική σου. Θα περίμενα με σεμνότητα να πεις, «γιατί μόνο εγώ, ο Μαραντόνα και ο Μέσι;»; Εκτός αν ήταν μικροί παίκτες ο Ντι Στέφανο, ο Πούσκας, ο Κρόιφ, ο Μπεστ, ο Ζιντάν, ο Γκαρίντσα, ο Μπόμπι Τσάρλτον, ο Ρομάριο, ο Ρομπέρτο Μπάτζιο, ο Μπεκενμπάουερ, ο Φαν Μπάστεν, ο Γιασίν, ο Εουσέμπιο και τόσοι άλλοι που σίγουρα έχουν γράψει χρυσές σελίδες στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο και θα χρειαστεί άλλος τόσος χώρος για να τους αναφέρουμε. Θα περίμενα να πεις «απολαύστε τον παικταρά για αυτά που σας προσφέρει και αφήστε τις ανόμοιες συγκρίσεις, η λίστα χωράει πολλούς και από πολλές εποχές».
Εσύ προτίμησες να απαντήσεις σαν παιδάκι που φοβάται ότι θα του πάρουν το παιχνίδι και όχι σαν ένας από τους μεγαλύτερους παίκτες όλων των εποχών. Σου αρέσει, δεν σου αρέσει, η άποψη των περισσότερων φιλάθλων που βλέπουν ποδόσφαιρο το 2010 για τον κορυφαίο παίκτη του κόσμου, είναι δεδομένη. Το 2040, μπορεί στο ερώτημα αυτό η απάντηση να είναι άλλη και λογικά θα είναι άλλη. Απολύτως φυσιολογικό είναι αυτό, δεν σταματάει ο χρόνος και το ποδόσφαιρο στο 1970, δεν θα σταματήσει στο 2010.
Λιονέλ, να σε έχει ο Θεός καλά, να γεράσεις σαν τον Πελέ, όμως φρόντισε να γίνεσαι σοφότερος όσο περνούν τα χρόνια και όχι γελοίος, γιατί στην Ελλάδα έχουμε μια παροιμία: «Τα στερνά τιμούν τα πρώτα». Οταν θα έρχονται να σε ρωτάνε ανάλογες μπαρούφες, κάνε αυτό που κάνεις και τώρα: Χαμογέλασέ τους και άσε να βρούνε έναν άλλο «μύθο της μπάλας» που...θα ξέρει να απαντήσει.
**Του Αντώνη Λιάσκου, μέλους του Συνδέσμου Φίλων Μπαρσελόνα Αθήνας (barcelona.gr)
