Και ξανά προς την κούπα τραβά

Ηταν Φεβρουάριος του 1990 και το ημερολόγιο έδειχνε 11 του μηνός. Η Μίλαν υποδεχόταν σαν απόψε (9.45, Conn-Χ TV Sport3) τη Νάπολι στο «Σαν Σίρο». Ενενήντα λεπτά συν τις καθυστερήσεις ανέδειξαν νικητές τους «ροσονέρι» με σκορ 3-0 (Μασάρο, Πάολο Μαλντίνι, Φαν Μπάστεν -τρία γκολ με ισάριθμες κεφαλιές), οι οποίοι με την επιτυχία τους εκείνοι «έπιασαν» τους «παρτενοπέι» στον πίνακα.
Από το παιχνίδι έχουν μείνει πολλά, κυρίως, ωστόσο, η ατάκα του Μαραντόνα μετά το σφύριγμα της λήξης που αποκάλεσε από άλλον πλανήτη την ομάδα του Αρίγκο Σάκι. Στο φινάλε του Καμπιονάτο, όμως, ήταν οι «ατζούρι» οι τελικοί κερδισμένοι (Νάπολι 51 β., Μίλαν 49 β.) και ο τίτλος πανηγυρίστηκε και... τραγουδήθηκε στους πρόποδες του Βεζούβιου, έστω και αν για αυτό χρειάστηκε ένα νόμισμα των 100 παλιών λιρετών.
Πετάχτηκε στο κεφάλι του Αλεμάο από φίλαθλο της Αταλάντα στον μεταξύ των συλλόγων αγώνα και οι δυο πόντοι της νίκης που κατοχυρώθηκαν στους Ναπολιτάνους ήταν τελικώς και τούτοι που έκαναν τη διαφορά στη βαθμολογία.
Εχουν περάσει από τότε 21 έτη και για πρώτη φορά η αναμέτρηση ανάμεσά τους γίνεται με φόντο την κούπα του πρωταθλητή. Αλλαξαν οι πρωταγωνιστές, άλλαξε και το κάλτσιο. Ηταν ο Ντιέγκο Μαραντόνα ο «θεός» 21 χρόνια πριν. Ηταν και ο Ρούουντ Γκούλιτ με τα κοτσιδάκια του. Ο Φαν Μπάστεν, ο Καρέκα, ο Αρίγκο Σάκι, ο Αλεμάο, ο Ράικαρντ, ο Αλμπερτίνο Μπιγκόν.
Ηταν τα χρυσά χρόνια των «παρτενοπέι» (1987-1990) και από την άλλη για τους μιλανίστι η εποχή των Ολλανδών (1988-1993). Στη γείτονα χώρα τραγουδούσαν «ω μάμα, μάμα, μάμα, ξέρεις γιατί χτυπάει τόσο δυνατά η καρδιά μου; Είδα τον Μαραντόνα» (σ.σ.: από το Παγκόσμιο Κύπελλο εκείνου του καλοκαιριού θα ανατρέπονταν, βέβαια, όλα) και ο Αργεντινός καλούσε τον Σάκι να καθίσει στον πάγκο των «παρτενοπέι». Το αποκάλυψε ο ίδιος ο Ιταλός προπονητής μετά το αντίο του «El Pibe de oro» από την Ιταλία. Λίγες σεζόν πριν, το Φθινόπωρο του 1987 και με τον Ντιέγκο νταμπλούχο, επιχειρήθηκε μια άλλη... αρπαγή από την αντίθετη πλευρά.
Το καινούργιο αφεντικό των «ροσονέρι» Σίλβιο Μπερλουσκόνι έταζε τον ουρανό με τα άστρα στον Ντιεγκίτο προκειμένου να γίνει μιλανίστα. Δισεκατομμύρια λιρέτες τουλάχιστον πέντε ανά χρονιά, ιδιωτικό αεροπλάνο, βίλα, τηλεοπτικά συμβόλαια, γραφείο για τον μάνατζέρ του και δύο γραμματείς. Η Νάπολι, όμως, και οι οπαδοί της ήταν για το «χρυσό παιδί» πάνω από όλα.
GOAL News