Ο ιστορικός ρόλος των αντιμνημονιακών, οι απειλές από τις γεροντοκόρες, ο Άδωνις και ο θρίαμβος της ελληνικής Κου Κλουξ Κλαν ή των… Ρομπέν των Δασών!

Άρθρο του Harddog
Δεν χρειαζόταν να ανοίξουν οι κάλπες για να ξεπηδήσει από μέσα τους, σαν σιντριβάνι, ο θυμός, η δυσαρέσκεια, η απόρριψη, η απέχθεια, η αντίδραση, για όσα έγιναν τα τελευταία χρόνια – και πέραν της διετίας – σε βάρος της Ελλάδας.
Το ξέραμε, το βλέπαμε, το νιώθαμε στο πετσί μας πως ο κόσμος πνιγόταν από τον ποταμό των βίαιων κατεδαφίσεων (μεταρρυθμίσεις τις είπαν). Άλλοι δεν το έβλεπαν ή έκαναν πως δεν το βλέπουν, προχωρώντας – χωρίς εξουσιοδότηση – σε μέτρα που έδεσαν χειροπόδαρα τον Έλληνα όχι μόνο τού σήμερα, αλλά και των επόμενων γενεών. Και απογυμνώθηκαν, σαρώθηκαν με τη σειρά τους, από τη λαϊκή οργή που είχε εκδηλωθεί και πρωτύτερα με τις συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα και στις πόλεις της Ελλάδας.
Συγκεντρώσεις που ηθελημένα, σχεδιασμένα, μελετημένα φρόντισαν να τις εμποδίσουν, να μην τις αφήσουν να αναπτυχθούν, εξαπολύοντας κύματα βίας, τόνους δακρυγόνων, απίστευτης έντασης αστυνομικές επιχειρήσεις που αναπτύχθηκαν παράλληλα μαζί με δράσεις από δήθεν επαναστατημένους αμφισβητίες (ύποπτοι και εγκληματικοί πέρα ως πέρα).
Το ΠΑΣΟΚ, σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις και τα έξιτ πολ που ανακοινώθηκαν, συρρικνώνεται κοντά στα εμβρυακά μεγέθη το 1974, των πρώτων εκλογών που πήρε μέρος. Ένα κόμμα που υπήρξε για δεκαετίες δημοφιλές κατέληξε να γίνει αντιπαθές (σχεδόν λαομίσητο) για μια πολύ μεγάλη κατηγορία πολιτών. Κι αυτό είναι «κατόρθωμα» που περνάει στην Ιστορία – για να μην πούμε ότι ανοίγει ο δρόμος για να μπει στο χρονοντούλαπο (δικός του ο όρος) της Ιστορίας το ίδιο το κόμμα, καθώς προβάλλει η ανάγκη ενός νέου πολιτικού σχηματισμού.
Η Αριστερά εκτοξεύει, συνολικά, τα ποσοστά της, με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α να σέρνει τον χορό μιας αλλαγής ιστορικής. – αλλά με αβέβαιο μέλλον. Για τα τρία κόμματά της που μπαίνουν στη Βουλή έρχεται η ώρα της ευθύνης. Το τι θα κάνουν και πώς θα αντιδράσουν σε αυτό το βάρος που επωμίζονται, θα το δούμε στις μέρες που θα έρθουν. Το σίγουρο είναι, πάντως, πως γιγαντώθηκαν με ψήφους δυσαρέσκειας που προέρχονται από τις δεξαμενές των άλλων κομμάτων – κυρίως του ΠΑΣΟΚ. Και αυτό μεγαλώνει την ευθύνη τους για να ανταποκριθούν και να διατηρήσουν όσο ψηλότερα γίνεται αυτά τα ποσοστά.
Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α (που αυτή τη στιγμή «βλέπει» ακόμα και δεύτερη θέση), και γενικότερα η Αριστερά και οι αντιμνημονιακές δυνάμεις, βρίσκουν καμένη γη, δεσμεύσεις που έχουν δέσει χειροπόδαρα την Ελλάδα – και δεν μπορουν να την κάνουν εύκολα… Χουντίνι για να λυθεί. Και, το κυριότερο, ο ΣΥ.ΡΙ.Ζ.Α και το σύνολο των αντιμνημονιακού μετώπου (φυσικά των Ανεξάρτητων Ελλήνων περιλαμβανομένων) θα βρει λυσσαλέα αντίδραση από αυτούς που υποθήκευσαν το μέλλον της Ελλάδας, αυθαίρετα, ασυνείδητα, με λάθος τακτικές λάθος ανθρώπων.
Το μέλλον της χώρας είναι σκοτεινό και το εκλογικό αποτέλεσμα δεν μπορεί να φωτίσει από τη μια μέρα στην άλλη τα σκοτάδια που έφεραν (μαζί με τις διεθνείς συγκυρίες) πολιτικές και πολιτικοί που, ελπίζουμε, δεν θα ξαναπατήσουν το πόδι τους στην επόμενη Βουλή. Αλλά το μήνυμα δόθηκε – ένα μήνυμα που δεν αφορά ΜΟΝΟ την Ελλάδα.
Το τι θα γίνει από εδώ και πέρα είναι άγνωστο, Σίγουρα το θηρίο (το πολιτικό σύστημα της συναλλαγής, της διαπλοκής, της ομηρίας ψηφοφόρων) θα αντιδράσει μέσα από τους σπασμούς του. Απειλούσε πριν από τις εκλογές, απειλεί με αυθάδεια και κυνισμό και μετά από αυτές. Και οι εκπρόσωποί του ήδη άρχισαν σαν τεθλιμμένες, παραπλανημένες γεροντοκόρες να μέμφονται τον ίδιο κόσμο που τους έφτυσε. «Δεν μπορείς να σώσεις έναν λαό που δεν θέλει να σωθεί», δήλωσε πριν από λίγο πικρόχολα ο Άδωνις. Που φρόντισε να παρερμηνεύσει βίαια το λαϊκό μήνυμα των εκλογών. Ο λαός «έδωσε εντολή να πούμε στους Ευρωπαίους ότι δεν θέλουμε να πάρουμε τα λεφτά», πρόσθεσε.
Τι κρίμα που θα μπορεί – πιθανότατα – να τα λέει αυτά και από του βήματος της Βουλής. Και (ακόμα πιο κρίμα) που σε αυτό το βήμα θα έχουν πρόσβαση (με… βήμα χήνας;) η λάτρεις του ναζισμού, οι ιδιότυποι (χωρίς κουκούλα) Έλληνες Κου Κλουξ Κλαν που εμφανίστηκαν σαν Ρομπέν των Δασών στις πολύπαθες φτωχοσυνοικίες και που περιλαμβάνονται, δυστυχώς, στους θριαμβευτές αυτών των εκλογών.
Ας όψονται εκείνοι που φρόντισαν με την πολιτική τους να τους ανοίξουν την πόρτα.