Αν ο Καραγκούνης λεγόταν... Πάολο Ζεορζίνιο

Του Γιώργου Χριστοφόρου από το sport24.gr
Ο Γιώργος Καραγκούνης ανακοίνωσε το "αντίο" του στον Παναθηναϊκό και ο Γιώργος Χριστοφόρου γράφει για την ατυχία του να μην λέγεται... Πάολο Ζεορζίνιο. Διαβάστε για την άγνωστη- στο ελληνικό ποδόσφαιρο- λέξη "marketing". Ας πούμε ότι ο Καραγκούνης δεν λέγεται Καραγκούνης, αλλά... Πάολο Ζεορζίνιο και είναι η επόμενη μεταγραφή του καλοκαιριού για τον Παναθηναϊκό.
Ο 35χρονος διεθνής Ζεορζίνιο λοιπόν, είναι, έμπειρος, αρχηγός της Εθνικής Πορτογαλίας, πολυτιμότερος της ομάδας του στο EURO που μας πέρασε (2012), με καριέρα στην Ίντερ, την Μπενφίκα, πρωταθλητής Ευρώπης το 2004, με παρουσία σε Μουντιάλ, 102 συμμετοχές στην Ευρώπη και με συμβόλαιο στα οικονομικά πλαίσια της εποχής.
Οι τίτλοι των site/εφημερίδων την επόμενη μέρα της μεταγραφής του:
"Βόμβα με τον αρχηγό της Πορτογαλίας!!!" "Ήρθε ο παικταράς, παραμιλάει η Ευρώπη!!" "Πρόσθεσε ποιότητα και εμπειρία στη μεσαία γραμμή" "Δάσκαλος για το κέντρο και τη νέα, σε ηλικία, ομάδα του Παναθηναϊκού" "Ηγέτης και μυαλό στη μηχανή του Παναθηναϊκού"
Αυτά είναι μερικά απ όσα θα γράφονταν σε ηλεκτρονικό και γραπτό Τύπο για τον... Ζεορζίνιο.
Για κακή του τύχη όμως δεν λέγεται Πάολο Ζεορζίνιο, δεν είναι Πορτογάλος, αλλά Έλληνας, και λέγεται Γιώργος Καραγκούνης. Την πάτησε...
Marketing
Μαγική λέξη, άγνωστη στο ελληνικό ποδόσφαιρο, καθώς οι ιδιοκτήτες/πρόεδροι/παράγοντες των ομάδων “πουλούν” με λάθος τρόπο το προϊόν τους και σε λάθος "πελάτες". Φέρνουμε ένα αντίστοιχο (στα δικά μας μέτρα πάντα) παράδειγμα. Την Ρόμα και τον Φραντσέσκο Τότι. Γιατί νομίζετε πως κρατάνε τον Τότι στην Ρόμα; Για την ομορφιά του; Στα 36 είναι και ο καπιτάνο των "Ρωμαίων". Αγωνιστικά ο Τότι παίζει μισή ώρα και μετά περπατά στον αγωνιστικό χώρο. Βάζει 15+ γκολ κάθε χρόνο, τα 10 είναι με πέναλτι και τα τελευταία δυο χρόνια όλο ταλαιπωρείται από τραυματισμούς.
Ο Τότι όμως είναι η Ρόμα του σήμερα, ο απόλυτος καπιτάνο, είναι αυτό που πρεσβεύει ο σύλλογος. Το παράδειγμα στα νέα παιδιά που έρχονται στη Ρόμα και θέλουν να μοιάσουν στον Τότι. Σε ποιον θα μοιάσουν, για να πάμε και στον Παναθηναϊκό. Στον Τοτσέ; Στον Πάπε Σο; Στον Στέργο τον Μαρίνο ή στον Ζέκα;
Καλά παιδιά όλα τους, αξιοπρεπή και άξια, αλλά ο κόσμος πάει στο γήπεδο για να δει τον παίκτη με προσωπικότητα και κακά τα ψέματα, ο μόνος που είχε απομείνει με αυτή την απήχηση, ήταν ο Γιώργος Καραγκούνης. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως στο θέμα της Έλενας Μπουζαλά για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, οι Άγγλοι στην Παμπ δυο πράγματα ρώτησαν και το ένα ήταν για τον Γιώργο Καραγκούνη.
Το καρπούζι και το μαχαίρι
Ο Ζεσουάλδο Φερέιρα έχει το κάθε δικαίωμα να μην ακούει κανέναν και να προχωρά το πλάνο του, ακριβώς όπως το έχει σχεδιάσει. Αυτό είναι και το σωστό εξάλλου. Υπάρχουν όμως και κάποιες ειδικές περιπτώσεις στις οποίες πρέπει να γίνεται μία εξαίρεση, ακόμα κι αν πρόκειται για "λάθος".
Η ιστορία λοιπόν γράφεται και ξαναγράφεται από πρόσωπα και καταστάσεις, κι όταν δεν σέβεσαι την ιστορία σου, τότε αρχίζει η μετάλλαξη σε κάτι διαφορετικό. Μην πάτε μακριά, πάρτε για παράδειγμα την Ελλάδα...
** Μία ατάκα που μου ήρθε στο μυαλό, λίγες ώρες αφότου έγραψα το κομμάτι. Όταν ο Μαλντίνι έφτασε στα 40 του χρόνια, οι δημοσιογράφοι ρώτησαν τον Μπερλουσκόνι: "Πότε θα σταματήσει ο Μαλντίνι"; Ο Σίλβιο τους απάντησε: "Και ποιος είμαι εγώ που θα του πω πότε να σταματήσει"; Νοοτροπία, άλλο πράγμα...