Γράφει ο Αλέξανδρος Λοθάνο από το sport24.gr
Ο Αντρές Ινιέστα "πιάνει 31". Οκτώ ξεχωριστές ιστορίες της ζωής του, όπως ο αριθμός του σταρ που δεν επεδίωξε ποτέ να γίνει τέτοιος
«Ο Αντρές είναι μια κατηγορία μόνος του. Δεν φοράει σκουλαρίκια, δεν βάφει τα μαλλιά του, παίζει είκοσι λεπτά και δεν διαμαρτύρεται. Είναι το παράδειγμα. Έτσι το λέω στα παιδιά: Προσέξτε τον Ινιέστα».
Ο ύμνος ανήκει στον Πεπ Γκουαρδιόλα, το ίνδαλμα αρχικά και προπονητής μετέπειτα του Αντρές Ινιέστα Λουχάν, ο οποίος γιορτάζει τα 31α γενέθλιά του (11/05) με την ίδια ταπεινότητα που είχε όταν, σε ηλικία δώδεκα ετών, περνούσε τις πύλες της «Μασία».
Με το ζόρι «Ποπάι»
Το τουρνουά του Μπρουνέτε της Μαδρίτης αποτελεί, παραδοσιακά, βιτρίνα για τα ποδοσφαιρικά ταλέντα της Ισπανίας. Σε αυτό έλαμψε, με την φανέλα της Αλμπαθέτε, ένα πιτσιρικάκι δώδεκα ετών που τράβηξε την προσοχή των μεγάλων της χώρας. Ο Αλμπέρτ Μπενάιζες, εκ των επικεφαλής των τμημάτων υποδομής της Μπαρσελόνα εκείνη την εποχή, μας εξηγεί πως ο «Αντρεσίτο» κατέληξε στην Μπάρτσα και όχι στην Ρεάλ. Σε συνέντευξή του, μάλιστα, είχε δηλώσει πως «είμαι φουλ Ρεάλ». Χρόνια αργότερα, είχε εξηγήσει - διευκρινίσει (για προφανείς λόγους) ότι το είχε πει γιατί η ομάδα του, η Αλμπαθέτε, είχε πρόσφατα διασυρθεί από την Μπαρσελόνα.
«Τον Αντρές δεν τον ανακαλύψαμε εμείς, αλλά η Ρεάλ Μαδρίτης. Ήταν οι δικοί της άνθρωποι που προσπάθησαν να τον πάρουν στα τσικό της Ρεάλ. Όμως οι γονείς του δεν τον άφησαν, επειδή η περιοχή στην οποία στεγάζονταν οι πιτσιρικάδες των ακαδημιών ήταν κακόφημη (σ.σ. έκαναν πιάτσα «πεταλουδίτσες της νύχτας») και έτσι μπορέσαμε να τον διεκδικήσουμε εμείς. Τον παρακολουθήσαμε να αγωνίζεται στο εθνικό πρωτάθλημα παίδων και μείναμε με το στόμα ανοιχτό» αφηγείται ο Μπενάιζες.
«Ο κανονισμός των ακαδημιών της Μπαρσελόνα λέει ότι όσοι θέλουν να μπουν στη Μασία, πρέπει πρώτα να περάσουν ένα τεστ αξιολόγησης. Ξεκαθάρισα στον ίδιο και στους δικούς του ότι δεν χρειαζόταν δοκιμή. «Όποτε το θελήσεις, η πόρτα μας θα είναι ανοιχτή», του είπα. Μερικούς πιτσιρικάδες, με το που θα τους δεις, ξέρεις ότι είναι προορισμένοι για μεγάλα πράγματα, ξεφεύγουν από τον μέσο όρο. Ο Ινιέστα μας είχε δώσει τότε αυτή την εντύπωση και η συνέχεια δεν μας διέψευσε. Ήρθε κοντά μας σε ηλικία δώδεκα ετών και τουλάχιστον στην αρχή πέρασε πολύ δύσκολα» συνεχίζει ένας από τους υπεύθυνους για μερικούς από τους μεγαλύτερους παίκτες στην ιστορία της Μπάρτσα.
«Το πρώτο βράδυ που μπήκε στην Μασία, έμεινε νηστικός και άυπνος. Ο πατέρας του και ο παππούς του, που βρίσκονταν σε ένα ξενοδοχείο κοντά στην εστία, ήταν έτοιμοι να έρθουν για να τον πάρουν πίσω στο Αλμπαθέτε. Όμως η μητέρα του ήταν εκείνη που πάτησε πόδι και έπεισε τον μικρό να προσπαθήσει. Πέρασαν αρκετές εβδομάδες μέχρι να προσαρμοστεί. Το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν η ανορεξία του και για να δυναμώσει, οι άνθρωποι της ομάδας του έφτιαξαν ένα ειδικό πρόγραμμα διατροφής με βασικό συστατικό το σπανάκι, το οποίο απεχθανόταν ο Αντρές!» συμπληρώνει ο Μπενάιζες για την «κόλαση» που έζησε τους πρώτους μήνες στην Μασία, όπως την έχει χαρακτηρίσει ο ίδιος ο Ινιέστα.
Η αφίσα του Πεπ
Τρία ήταν τα ποδοσφαιρικά ινδάλματα του Αντρές Ινιέστα: Ιβάν ντε λα Πένια (για χάρη του, ως πιτσιρικάς έφτασε να ξυρίσει το κεφάλι του!), Μίχαελ Λάουντρουπ και Πεπ Γκουαρδιόλα.
Στο δωμάτιο που μοιράζονταν με άλλα παιδιά στην Μασία, ο Αντρές είχε αφίσα του Πεπ πάνω από το κρεβάτι του. Και τον Ιούλιο του 1999, ύστερα από την ανάδειξη του σε MVP του σημαντικού τουρνουά Nike Premier Cup, παρέλαβε το βραβείο από τον Γκουαρδιόλα, αρχηγού τότε της πρώτης ομάδας, ο οποίος του χάρισε ένα αυτόγραφο με ιδιόχειρη αφιέρωση: «Στον καλύτερο παίκτη που έχω δει ποτέ».
Η συγκεκριμένη φωτογραφία, βεβαίως, αντικατέστησε την αφίσα, με τον Πεπ να τρέφει πάντα θαυμασμό προς τον Ινιέστα, όπως είχε φανεί από μια συζήτησή του με τον Τσάβι, λίγο καιρό αργότερα. «Εσύ θα με στείλεις στην σύνταξη μια μέρα, όμως ο Ινιέστα θα μας στείλει στην σύνταξη και τους δυο μας!» είχε πει ο Πεπ στον φυσικό του διάδοχο.
«Έδιωξε» τον Ρικέλμε
Ο Λορένθο Σέρα Φερέρ, πρώην προπονητής της ΑΕΚ, ήταν αυτός που του έδωσε την ευκαιρία να προπονηθεί για πρώτη φορά με την πρώτη ομάδα της Μπαρσελόνα. Αυτός που τον έκανε να ντεμπουτάρει, όμως, ήταν ο πάντα διορατικός Λουίς Φαν Χάαλ. Ο Ολλανδός προπονητής δεν «χώνευε» ποδοσφαιρικά τον Χουάν Ρομάν Ρικέλμε και, βλέποντας τα μαγικά που έκανε με την μπάλα ο 18χρονος «Αντρεσίν», του έδωσε την μεγάλη ευκαιρία.
Παρ' ότι η παρουσία του Ινιέστα «συνέβαλε» στην αποχώρησή του από την Μπάρτσα, ο Αργεντίνος παλαίμαχος πια μπαλαδόρος, δεν κρύβει τον θαυμασμό του για τον παλιό του συμπαίκτη. «Παίρνει πάντα την καλύτερη απόφαση και κάνει αυτό που πρέπει» εξηγεί ο Ρικέλμε για έναν ποδοσφαιριστή που θεωρεί καλύτερο και από τον Λιονέλ Μέσι!
«Δύο παίκτες με κάνουν να κάθομαι μπροστά στην τηλεόραση για να τους χαζέψω. Ο Αντρές Ινιέστα και ο Μπάστιαν Σβάινσταϊγκερ» προσθέτει ο πρώην σούπερ σταρ της Μπόκα Τζούνιορς, ο οποίος δεν μπόρεσε να παραβρεθεί στον γάμο του Ινιέστα, γιατί είχε αγώνα με την ομάδα του. Και, όπως αποκάλυψε, η απουσία του ενόχλησε πολύ τον «Αντρεσίτο», τον οποίο πάντως δεν μπορούμε να φανταστούμε θυμωμένο.
Άξιζε μια «Χρυσή Μπάλα»
Ανήκει στην ευρεία κατηγορία των (μονίμως) «ριγμένων» στα ατομικά βραβεία. Το 2010, ήταν στην τριάδα των φιναλίστ της «Χρυσής Μπάλας», μαζί με τους συμπαίκτες του, Λιονέλ Μέσι και Τσάβι. Λίγες ημέρες πριν από το γκαλά της Ζυρίχης, η ιταλική εφημερίδα «Gazzetta dello Sport» αποκάλυπτε πως ο Ινιέστα είναι ο νικητής και θα γίνονταν μόλις ο δεύτερος Ισπανός που θα την κατακτούσε, μετά τον Λουίς Σουάρεθ το μακρινό 1960.
Ο Πεπ Γκουαρδιόλα, σε μια άκρως σημειολογική στιγμή, άνοιξε τον φάκελο για να ανακοινώσει τον νικητή. Και αυτός ήταν, τελικά, ο Μέσι, με το 22,65% των ψήφων, με δεύτερο τον Αντρές (17,39%) και τρίτο τον Τσάβι (16,48%), Η ισπανική κοινή γνώμη ξεσηκώθηκε και έκανε λόγο για αδικία, αν και ο Αργεντίνος νικητής έσπευσε να ευχαριστήσει δημοσίως τους συμπαίκτες του για την πολύτιμη βοήθειά τους στην κατάκτηση του βραβείου.
Πως αντιμετώπισε ο ίδιος την «ήττα» του; Με την αφοπλιστική ταπεινότητα που τον χαρακτηρίζει. «Εγώ δεν παίζω για να κατακτώ «Χρυσές Μπάλες», εγώ παίζω για να είμαι ευτυχισμένος» εξήγησε ο «Αντρεσίτο», ο οποίος το 2012 πήρε τα βραβεία του καλύτερου παίκτη του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος και του κορυφαίου της χρονιάς από την ΟΥΕΦΑ.
Τα γκολ - σταθμοί
Σκοράρει με το σταγονόμετρο. Αν το έκανε με μεγαλύτερη συχνότητα, ο μύθος του θα ήταν ακόμα μεγαλύτερος. Ακόμα και έτσι, όμως, τυγχάνει καθολικής αναγνώρισης, την οποία πάντως φροντίζει να «πασπαλίζει» με δύο γκολ που άλλαξαν την σύγχρονη μοίρα της Μπαρσελόνα, της Εθνικής Ισπανίας, αλλά και κατ' επέκταση ολόκληρου του ισπανικού ποδοσφαίρου.
Πριν από λίγες ημέρες (06/05), συμπληρώθηκαν έξι χρόνια από το γκολ του στο «Στάμφορντ Μπριτζ» του Λονδίνου, χάρη στο οποίο η Μπάρτσα απέκλεισε την Τσέλσι και προκρίθηκε στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, στον δρόμο για την κατάκτηση του τρεμπλ, την πρώτη σεζόν του Πεπ Γκουαρδιόλα ως προπονητή.
«Η βασική μου ανάμνηση είναι όταν μπαίνει η μπάλα και αρχίζουμε όλοι να τρέχουμε. Ήταν μια μαγική στιγμή, μια από τις πιο ευτυχισμένες της καριέρας μου. Ήταν μια πολύ ιδιαίτερη στιγμή για εμένα επειδή την έζησα σε πρώτο πρόσωπο, αλλά νομίζω ότι και για πάρα πολύ κόσμο ήταν μια αξέχαστη ημέρα» θυμάται ο «Αντρεσίτο», τον οποίο έσπευσε να αγκαλιάσει πρώτος ο Μπόγιαν Κρκιτς.
Ο τελευταίος είχε στοιχηματίσει με τον Ινιέστα πως, αν πετύχαινε γκολ σε εκείνο το ματς, θα του έδινε δύο από τα εισιτήρια που δικαιούνταν για τον τελικό. «Μου χρωστάς δύο εισιτήρια» ήταν η πρώτη ατάκα του Αντρές προς τον Μπόγιαν, μετά το κουβάρι που δημιούργησαν οι παίκτες στους πανηγυρισμούς. «Έχω δει την φάση σε επανάληψη πολλές φορές και θα περάσει πολύς καιρός μέχρι να πάψω να νιώθω αυτό το μυρμήγκιασμα στο σώμα μου» παραδέχεται ο χαρισματικός μέσος, ο οποίος έμελλε, έναν χρόνο και κάτι αργότερα, να βιώσει μια ακόμα μεγάλη στιγμή.
Στις 11 Ιουλίου του 2010, στο «Σόκερ Σίτι» του Γιοχάνεσμπουργκ, στη Νότιο Αφρική, ο τελικός του Μουντιάλ μεταξύ Ισπανίας και Ολλανδίας όδευε προς τα πέναλτι. Τέσσερα λεπτά πριν από το φινάλε, ο Ινιέστα πήρε την μπάλα μέσα από την περιοχή και, παρά την απέλπιδα προσπάθεια του Ράφαελ φαν ντερ Φάαρτ, την έστειλε στα δίχτυα του Μάαρτεν Στεκέλενμπουργκ, προκαλώντας παροξυσμό σε όλους τους Ισπανούς ανά τον κόσμο.
«Άκουσα την σιωπή. Σταμάτησαν τα πάντα. Είναι δύσκολο να ακούσεις την σιωπή, αλλά εκείνη την στιγμή, εγώ άκουσα την σιωπή και ήξερα ότι εκείνη η μπάλα πήγαινε μέσα. Θα δω τις εικόνες σε δέκα χρόνια και θα συγκινηθώ» έλεγε ο σκόρερ του πιο σημαντικού γκολ στην ιστορία του ισπανικού ποδοσφαίρου. Ένα γκολ που το αφιέρωσε και στον Ισαάκ Νεύτωνα, γιατί «αν δεν υπήρχε η βαρύτητα, η μπάλα δεν θα έπεφτε μέχρι το πόδι μου»!
Ο φίλος μου ο Ντάνι
Το (ποδοσφαιρικό και όχι μόνο) μίσος μεταξύ Εσπανιόλ και Μπαρσελόνα είναι άσβεστο. Όλοι οι παίκτες της Μπάρτσα ακούν τα εξ' αμάξης όταν επισκέπτονται την έδρα της μεγάλης τοπικής αντιπάλου. Όλοι; Όχι, υπάρχει ένας ο οποίος θα απολαμβάνει αιωνίως τα χειροκροτήματα αναγνώρισης και ευγνωμοσύνης.
Όταν πέτυχε το γκολ που έδωσε στην Ισπανία το Μουντιάλ, ο Αντρές Ινιέστα έβγαλε την φανέλα του. Από κάτω φορούσε ένα λευκό φανελάκι με μια φράση: «Ντάνι Χάρκε, πάντα μαζί μας».
Ο Ντάνι Χάρκε, αρχηγός της Εσπανιόλ, «έσβησε» στις 8 Αυγούστου του 2009, εντελώς ξαφνικά και σε ηλικία 26 ετών, λόγω ασυστολίας (σ.σ. η ανεπαρκής συστολή της καρδιάς που οφείλεται στην αλλοίωση των μυϊκών ινών της), ενώ συζητούσε με την σύντροφό του, όντας στην Φλωρεντία, για προετοιμασία με την ομάδα του.
Ο Ντάνι υπήρξε πολύ καλός φίλος του Αντρές από τις μικρές εθνικές ομάδες της Ισπανίας και ο Ινιέστα δεν τον ξέχασε ποτέ. «Ήταν φίλος μου. Μεγαλώσαμε μαζί και πέθανε. Είχαμε μοιραστεί πολλά, είχαμε μια πάρα πολύ καλή σχέση και μιλούσαμε για ώρες και για πολλά πράγματα. Εκείνος ζούσε στο Σαν Μπόι (σ.σ. προάστιο της Βαρκελώνης) και πολλές φορές με έφερνε στο «Καμπ Νόου», όταν εγώ ακόμα δεν είχα δίπλωμα» θυμάται ο Ινιέστα, ο οποίος χάρισε στο μουσείο της Εσπανιόλ εκείνο το λευκό φανελάκι, αφιερωμένο σε έναν φίλο, η απώλεια του οποίου τον έκανε να αλλάξει εντελώς την αντιμετώπιση της ζωής.
«Ήταν ο φίλος μου και έβαλα εκείνο το φανελάκι γιατί ήθελα να ανέβει μαζί μου να σηκώσουμε το τρόπαιο» η συγκλονιστική φράση του «Αντρεσίτο», ο οποίος το φόρεσε για να του αφιερώσει τη νίκη, όταν και εφόσον την έπαιρνε η Ισπανία, χωρίς να πάει το μυαλό του ότι θα πετύχαινε εκείνος το «χρυσό» γκολ. Σίγουρα κάπου εκεί ψηλά ο Ντάνι χαμογελούσε καθώς η μπάλα έμπαινε στα δίχτυα.
Πιάσε ένα «Ινιέστα»!
Το Φουεντεαλμπίγια είναι ένα μικρό χωριό, 45 χιλιόμετρα βόρεια του Αλμπαθέτε, το οποίο αριθμεί μόλις μετά βίας δύο χιλιάδες κατοίκους. Εκεί γεννήθηκε και μεγάλωσε ο Αντρές Ινιέστα, εκεί πηγαίνει πάντα λίγες ημέρες τον χρόνο για να χαλαρώνει, για να «καθαρίζει» το μυαλό του και, ευκαιρίας δοθείσης, να απολαύσει ένα ποτήρι κρασί από τους αμπελώνες του.
Η «Μποντέγκα Ινιέστα» άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά την δεκαετία του '90 όταν ο Χοσέ Αντόνιο Ινιέστα, πατέρας του Αντρές, ξεκίνησε αυτό το πρότζεκτ, έχοντας στην διάθεσή του, εκείνη την στιγμή, δέκα εκτάρια αμπελώνων. Με το πέρασμα των χρόνων, τα δέκα εκτάρια έφτασαν έως τα 120 και το 2010 κατασκευάστηκαν οι εγκαταστάσεις που στεγάζουν τα επιχειρηματικά όνειρα της οικογένειας Ινιέστα.
Η ποικιλία κρασιών είναι μεγάλη, τα βραβεία για πολλά από αυτά είναι συχνά και ο νυν ποδοσφαιρικός σταρ έχει ήδη φτιάξει στο μυαλό του την στιγμή που, παλαίμαχος πλέον, θα χαζεύει τους αμπελώνες του και θα απολαμβάνει ένα λευκό κρασί. Μέχρι τότε, όμως, θα συνεχίζει να «κρύβει» την μπάλα, όπως λέει ο Τσάβι πως κάνει.
«Είναι ο καλύτερος ποδοσφαιριστής που έχω δει ποτέ» είναι η πιο χαρακτηριστική ατάκα του πρώτου αρχηγού της Μπαρσελόνα, αναμφισβήτητο παράσημο για τον (και οινοπαραγωγό) Ινιέστα.
Ο μικρός εκεί ψηλά
Η ευτυχισμένη σχέση του με την γλυκιά Άννα Ορτίθ, με την οποία παντρεύτηκε τον Ιούλιο του 2012, του χάρισε την αξιολάτρευτη Βαλέρια, η οποία είναι δύο ετών και αποτελεί το καλύτερο «ηρεμιστικό» του, όταν επιστρέφει στο σπίτι ύστερα από αγώνα.
Σε λίγους μήνες, το ζευγάρι θα έχει και δεύτερο παιδί, αφού όνειρό του είναι να κάνει μια μεγάλη οικογένεια. Το όνειρο αυτό μετατράπηκε σε εφιάλτη τον Μάρτιο του 2014, όταν η Άννα έχασε το παιδί που κυοφορούσε, ύστερα από επιπλοκές στην εγκυμοσύνη.
«Καληνύχτα σας. Εν ονόματι της Άννας, εμού και των οικογενειών μας, δεν θα μπορούσαμε να μην ευχαριστήσουμε για όλη την στήριξη και την αγάπη αυτών των τελευταίων ημερών. Η οικογένειά μου και εγώ είμαστε συγκλονισμένοι και απείρως ευγνώμονες για όλο αυτό. Είναι πολύ δύσκολες στιγμές και σας ευχαριστούμε που σέβεστε την ιδιωτική μας ζωή. Είμαστε σίγουροι ότι από εκεί ψηλά ο μικρός θα μας βοηθήσει. Μια αγκαλιά σε όλους» έγραψε στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης ο Ινιέστα, ο οποίος έσπευσε να αφιερώσει ένα από τα λίγα του γκολ στον χαμένο του γιο.
